Henle kulpü, böbrek nefronlarının bir parçası olan, proksimal ve distal tübüller arasında yer alan U şeklinde bir yapıdır. Böbreğin idrarı konsantre etme yeteneğinde kritik bir role sahiptir. İlk olarak Alman anatomist Friedrich Gustav Jakob Henle tarafından tanımlanmıştır.
Henle kulpü, iki ana bölümden oluşur:
İnen Kol (Desenden Kol): Proksimal tübülden sonra başlar ve medullaya doğru iner. İnce bir yapıya sahiptir ve suya geçirgendir ancak iyonlara geçirgen değildir.
Çıkan Kol (Asenden Kol): Medulladan kortekse doğru yükselir. İki bölümden oluşur:
Henle kulpünün temel işlevi, medullanın interstisyel sıvısında yüksek bir ozmotik gradyan oluşturmaktır. Bu gradyan, böbreğin idrarı konsantre etmesini ve suyun vücutta tutulmasını sağlar. Bu süreç, "karşı akım çoğaltıcı mekanizma" olarak adlandırılır:
Henle kulpündeki işlev bozuklukları, çeşitli böbrek hastalıklarına yol açabilir:
Diüretik İlaçlar: Bazı diüretik ilaçlar (örneğin, furosemid), kalın çıkan koldaki NKCC2 transporterini bloke ederek etki gösterir. Bu, sodyum ve diğer iyonların geri emilimini azaltır, idrar atımını artırır ve medulladaki ozmotik gradyanı bozar. Bu durum, hipokalemi (düşük potasyum seviyesi) gibi elektrolit dengesizliklerine neden olabilir.
Böbrek Yetmezliği: Kronik böbrek yetmezliği durumunda, Henle kulpünün işlevi bozulabilir ve idrar konsantre etme yeteneği azalır. Bu durum, poliüri (sık idrara çıkma) ve dehidratasyon gibi sorunlara yol açabilir.
Bartter Sendromu: Bartter sendromu, Henle kulpündeki iyon taşıyıcı proteinlerdeki genetik mutasyonlardan kaynaklanan nadir bir hastalıktır. Bu durum, elektrolit dengesizliklerine, hipokalemiye ve idrar konsantre etme sorunlarına neden olur.
Henle kulpünün farklı bölümleri, mikroskop altında farklı görünümlere sahiptir:
İnce Kollar: Tek katlı yassı epitel hücrelerinden oluşur. Bu hücreler, suyun kolayca geçmesine izin veren ince bir yapıya sahiptir.
Kalın Çıkan Kol: Tek katlı kübik epitel hücrelerinden oluşur. Bu hücreler, aktif transport için gerekli olan çok sayıda mitokondri içerir.
Henle kulpünün uzunluğu ve yapısı, farklı hayvan türleri arasında değişiklik gösterir. Kurak ortamlarda yaşayan hayvanlar (örneğin, çöl fareleri), idrarı daha etkili bir şekilde konsantre etmek için çok uzun Henle kulplarına sahiptir. Bu, medullada daha yüksek bir ozmotik gradyan oluşturulmasını sağlar.